Op de site van Carpcrossing valt wederom een leuk stuk te lezen. Kort maar krachtig en met heel wat vangsten.
Jeroen Caron laat zien hoe hij weet te “scoren” en daarmee natuurlijk automatisch ook wordt beloond, voor het inzenden van, met de gewilde CC-hoodie. Lees je mee?
Januari 2012…eindelijk kreeg ik het verwachtte telefoontje; “Jeroen je bent erbij.”
Het betreft een 27 hectare grote vijver waar maar 6 karpervissers →
Soms is het beter om direct te doen wat je “instinct”, als karpervisser, je zegt in plaats van te wachten. Een dag of zelfs een paar uur kan soms het verschil maken.
Waarmee?
Met vangen natuurlijk. Soms is het dus beter om nog eerder te gaan zitten dan gepland of juist nog langer te blijven zitten dan het moment/tijdstip dat je had uitgekozen om op te ruimen.
Want die “extra tijd” is dus misschien →
Camouboys, legerprints en soldaatje spelen. Soldaatje spelen? Het is oorlog? Waar heeft die Felix het nou weer over hoor ik je denken.
Nou laten wij beginnen bij het begin en de insteek, van dit korte stuk, eerst toelichten. Waar komt het idee vandaan? Juist, door een opmerking die ik een tijdje terug te horen kreeg terwijl ik en wat vismaten, na een druk nachtje, aan het opruimen waren.
En dit notabene in de stromende regen en behoorlijk wat stevige wind. →
Klaar! Na dertig minuten steek ik mijn hand op en lever een serie volgekladde blaadjes in bij de docent. Deze kijkt mij met grote ogen aan en schudt meewarig.
Voor het tentamen staat twee uur.
De honderd spieren van het menselijke lichaam zijn mijn kop alweer uit op het moment dat ik de deur van de tentamenhal achter mij dicht laat vallen. Met een lompe zwaai slinger ik mijn grote lichaam op de stadsfiets en blaas in een moordtempo naar huis.
Daar staat mijn rugzakje. Boxer, sokken, flesje water, telefoon en →
Februari en haar Siberische vrieskou zijn nog maar net voorbij wanneer bij Stef en mij de intense vangdrang alweer komt opzetten…
De polders van mijn geboortedorp hebben reeds menig karper opgeleverd wat ons doet hopen dat ook op de moeilijkere wateren, de ook wat grotere karper al mondjesmaat de door de winter geslonken reserves gaan aanvullen.
Zodoende wandel ik begin maart naar ons bekende idyllische watertje om te zien of er al wat te beleven valt op hengelgebied.
Vanaf grote afstand zie ik tussen de kale bomen door een →
Leuk Belgisch spiegeltje. Een vis die zeer welkom was aan het einde van een knappe week vissen bij de buren…
Maar ook een vis die zonder voerboot niet de mat had gezien!
Juist, een voerboot is onmisbaar in bepaalde situaties. Het doet je soms gewoon meer vis vangen dan zonder. Maar er blijft ook die maar…
Maar wat?
Dat het technische hoogstandjes zijn die zo nu en dan →
De volgende ochtend zitten we alweer vroeg op het water. Het weer is verbeterd, maar in de verte onweert het nog…
Dit keer besluiten we de Aripuana op te varen die er heel anders uit ziet dan de Rio Roosevelt!
Hij is breder en over het algemeen dieper met nóg diepere putten. Ook bevinden zich hier weer stroomversnellingen afgewisseld door ondiepe plateaus. Het is een gevarieerde rivier.
Meer →
Elk seizoen open ik mijn visserij met een prik-actie. Niet zo als die van onze blauwe brigade maar meer in de vorm van prikken met een stokkie. Dit doe ik vooral op de ondiepere gedeeltes van een water…
Want in het voorjaar warmt het ondiepe water juist wat eerder op!
En laat ons doelwit dit nu juist het lekkerste gedeelte van het water vinden. Lekker luieren in een prikkelend zonnetje. Een zonnetje die de eerste groene scheuten van het riet doen besluiten om langzaam aan door te prikken naast hun bruingele broeders.
De stekken die ik het gehele jaar bevist heb zijn →
En soms zit het gewoon ontzettend tegen! Ja, het leven van karpervissers gaat niet altijd over de spreekwoordelijke bloemetjes…
Ook ik spreek daarbij uit ervaring!
Neem bijvoorbeeld mijn eerste trips in 2002/2003 deep down in de Balkan. Je-zus wat heb ik daar een tegenslag gehad om mijn eerste vissen te vangen. Anno 2012 is dat gelukkig een ander verhaal…
Maar nu wat anders! →
Terwijl ik naar het gesnurk luister, van vismaat Kees, plus zelf ook nog in een staat van dromenland(half wakker)verkeer hoor ik een zwaar geluid op de achtergrond…
Een geluid wat ik normaal wel weet te plaatsen maar nu even niet!
Ik lig namelijk veels te lekker na een onrustig nachtje vissen. Toch komt hier snel verandering in. Er volgt namelijk een piep, nog één en dan opeens geen volle fluiter maar zes fluiters…
Shittt…Ik spring op en al gauw →