Ja, de oplettende bloglezer zal het niet ontgaan zijn! Afgelopen week zat ik zelf in Frankrijk. Nou komt dan altijd de brandende vraag…
“Hoe was het?“ Tsja, iets waar ik zeer kort over kan zijn. Bakken met regen, koud en eerder terug dan gepland!
Nou kan ik er een heel lang verhaal van gaan breien en raad eens…. “Dat ga ik ook doen!“ Kortom af en toe moet je wat willen proberen en zo hebben wij dat ook gedaan. De eerste 48 uur hebben wij beiden met maar één hengel gevist en bewust de andere vier stokken uit het water gelaten en op die plekken enkel licht gevoerd.
Je begrijpt dat de verwachting hoog was toen alle stokken vervolgens het water ingingen en mijn maatje Kees zelfs nog een Engelse Dertiger, tevens eerste vis van het seizoen(openingsweek), voor dit alles wist te vangen. Ja, dan verwacht je wel wat meer…
Helaas bleek het tegendeel anders uit te pakken. Juist nul aanbeten. Een schrale troost: Alle Engelse buren kregen ook geen beet. En als je denkt dat jij een trukendoos bij je hebt dan heb je het goed mis. Die Engelsen proberen namelijk helemaal van alles qua aas & rigs!
Eigenlijk hebben wij het daarbij nog vrij simpel gehouden. Maar goed oplossing: Juist verkassen naar een andere stek en mee met de wind! Dus drie dagen en drie nachten later zaten wij op een andere stek. De hele boel afgebroken en weer opgezet. Je moet er wat voor over hebben…
Vervolgens lijkt deze stek veelbelovend. Er springt namelijk heel wat grote vis op de stek na het uitvaren van alle zes de hengels en ook krijgen wij direct een hoop piepen van lijnzwemmers. Wie weet wat deze nacht en ochtend gaan brengen?
Tot mijn verbazing de volgende ochtend, na een zeer koude nacht, helemaal niks. Ik besluit om er vroeg uit te gaan en alle lijnen slap te gooien! Superslap! Er is nog aardig wat leven op het water en warempel een zonnetje…
Na twee bakken thee en drie Javaanse Jongens, het kunnen er ook meer geweest zijn, zie ik opeens één van de lijnen ietwat strak trekken. Als een speer zit ik achter de hengel en wacht rustig af… De laatste trip in Frankrijk maakte ik ook iets soortgelijks mee en pakte zo nog een mooie dertiger.
Nu herhaalt zich het schouwspel en sla ik ook dit keer, na het geheel oplopen van de lijn, zelfverzekerd de hengel aan…
Mis!
Shit… Ik begrijp er geen hout meer van en besluit opnieuw in te gooien. Ondertussen is er bij de Engelse Buren waaronder er ook twee naar een andere stek zijn verkast nog geen enkele schub waargenomen. Juist geen piep, run of wat dan ook. “Misschien doen wij het niet eens zo slecht!?“
Anyway ik en Kees besluiten het nog één nacht te geven en na een middagje uit naar de lokale Super-U, wat escapades met een hoogbejaarde Franse kassa-milf plus het beledigen van wat plaatselijke dorpsgekken in Lonsdale kleding en piercings dwars door hun gezicht geschoten keren wij vrolijk terug.
Nu maken we even een sprongetje. Vervolgens is het de hele nacht stil tot een uur of vijf in de nog pikdonkere ochtend. Pie..ep..Piep! Pieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeppppppppppp…………..
Juist. Ik krijg een aanbeet die mij nog lang zal heugen. Vier lange nachten stil en dan die bevrijdende toon! Het hele scenario is altijd vlekkeloos. De ritsen van mijn slaapzak die geruisloos openvliegen, mijn schoenen of laarzen die klaar staan en uiteraard het hoofdlampje!
Geen van die drie zaken werkt mee. De slaapzak lijkt meer op een dwangbuis, één schoen krijg ik aan de ander duurt te lang en het lampje zit ergens te schijnen ter hoogte van mijn rechteroor. K#tzooi!
Toch ben ik al met al rap bij de hengel en de monotone piep is zojuist het zwijgen opgelegd. Alleen niet door mij! Snel kijk ik zenuwachtig welke ATT nog groen brandt en geef de driepondshengel een bewuste maar ferme tik! Hangen!
Hangen Kees! Opeens ben ik alles vergeten en sta ik in de regen te drillen. Koud, nat, in het donker maar tevreden en niet te vergeten op mijn sokken. Wat is dat karpervissen toch mooi. De vis hangt er goed aan is de eerste indruk. Ik controleer wel drie keer de slip, in volgens mij tien seconden, mag de vis opeens een bizarre uitval maken.
Kees staat inmiddels naast mij in de druilerige regen en kijkt gespannen mee. Allebei zijn we stil en even vertel ik Kees dat ik zeker weet dat we met een beste bak te doen hebben. Nou hoor ik je denken…
“Hoe weet je dat?“ Tijdens het aanslaan leek het namelijk wel een blok beton. Echt een massief tegengewicht. Vis je lang genoeg dan weet je op een gegeven moment wel wanneer je een knol of een beer aan de lijn hebt. Ook ben ik nog steeds in de veronderstelling dat ik ook echt wel met een Karper te maken hebt.
Alleen die gedachte wordt vervolgens razendsnel de kop ingedrukt! Zo sta ik nog relaxed te drillen en mompel volgens mij nog zoiets van fijne stokken…En dan gebeurt er iets wat ik totaal niet verwacht. Na een paar slagen aan de grote molen lijkt het erop dat ik gewoon de vis binnen sta te halen als een zak aardappelen.
Toch heb ik het volledig mis en diezelfde zak aardappelen trekt de drieponder opeens tot aan het handvat krom waarbij de hengeltop onder water verdwijnt. Opeens kan ik helemaal niks meer!! Nog snel wil ik de slip echt opendraaien omdat ik weet dat die EXPLOSIE gaat komen….
En dat gebeurt ook. Kees kijkt, net als ik, met grote ogen hoe de molen ongeveer standje Michael Schumacher draait en nog net geen rook produceert. Dit alles duurt denk een paar luttele seconden en dan veert opeens de hengel recht…
Over. Finito. The End! Kees loopt weg de tent in en ik blijf roerloos staan….Nat ben ik toch al. Het enige wat ik mij nog als troost voor kan houden is het feit dat er een Meerval van 150 pond rondzwemt op dit water en twee gigantische steuren. Hopelijk zijn die het geweest want anders heb ik echt zojuist mijn PB verspeeld…
Het antwoord daarop komt snel. Want als ik de lijn binnenhaal zit alles er nog aan. Behalve het lood is van de clip afgeschoten en heeft dus zijn werk goed gedaan. Toch als ik echt goed kijk kom ik tot de ware conclusie…
De onderlijn is gewoon dwars door de midden….
35lb fluorcarbon! Dit kan geen Karper geweest zijn of misschien toch wel en is deze langs iets scherps gezwommen…een Mosselbed of wat dan ook…
Juist allemaal hersenspinsels die dan opkomen maar helaas dan al te laat. Zo ook nu. Toch geen reden om het niet nog eens te proberen en daarom, ik laat mij niet kennen, staat een tweede trip al gepland…
Revenge!
Ik hou je op de hoogte!
Lees ook:Boten “ontwijken” met Ship Finder & Marine Traffic-App!
Lees ook:Carpcrossing: “Mijn Aligner!”
Lees ook:Drie weken op Karper-avontuur in Frankrijk!
Lees ook:Aanrader: Michiel Pilaar, Mark Hofman & Kees update uit de Alpen!
Lees ook:Prijsvraag: De Geksté Visfoto!(2)
heel mooi verhaal toch jammer dat je niet precies weet wat het was
altijd kut he een dikke beer kwijtraken…overkomt ons allemaal helaas wel is…dan zou je er graag een dikke voor inleveren alleen maar om te weten wat het geweest is ..al is het misschien maar goed ook dat je dat niet weet….
Niet te lang bij stil staan inderdaad….en het is ook niet de 1e keer….Je leert er wel mee omgaan….Tenzij je nooit beet krijgt haha….
zo staat hij mij nog te vertellen dat hij een mooie trip gaat maken, met ook nog een speciale dag erin en dan les ik dit!
Zonde Felix maarja zo als je ziet kan het de beste nog overkomen:p
greets alivio jongen (ben)
Hey ben bevallen de Alivio hengels? Al kunnen testen? Ja, Frankrijk viel tegen maar goed ik ga op herhaling…
Dan maak ik het dubbel en dwars goed! Laat je het weten als je een leuke vangst hebt…grtz, felix.
hupakee niet op geven gewoon nog een keer that’s the spirit.
Ik heb de hengels al getest en ze zijn heerlijk. (nogmaals bedankt voor de goede tip)
ps: ik laat het zeker weten als ik nog leuke vangsten heb.